Stoplapje.

Bij het lezen van Lida’s weblog bedacht ik me dat ik ook ooit een stoplapje heb gemaakt, maar nog nooit heb laten zien. Nu is dan de tijd gekomen. Ik heb het tevoorschijn gehaald en gefotografeerd. Een lapje met zes stoppen.

 

 

 

 

Het is niet echt moeilijk om te doen, je moet alleen heel goed tellen anders klopt het patroontje niet meer.  De middelste boven aan is het eenvoudigst: gewoon één op en één neer. Hier komen de andere stopjes in detail:

Toen ik klaar was, hoorde ik, dat ik het niet helemaal goed had gedaan: ik had geen spelden links en rechts van de door te stoppen vlakjes gestoken. Dat moet wel, zei men, want dan kun je het niet te strak aantrekken, waardoor er gaatjes in de stof kunnen ontstaan. Gelukkig is het goed gegaan en zijn er geen gaatjes links en rechts gekomen. Ik vind de stopjes met twee kleuren regelrecht spectaculair. Je ziet dan heel mooi het patroontje.

Helaas heb ik het niet afgewerkt, dus dat gaat nog gebeuren, ooit.

 

 

Randjes 17 en 18.

Da randjes kwamen weer vandaag en deze keer werd mijn wens verhoord: het bleken wat ingewikkelder randjes te zijn. Ik heb het nog wat ingewikkelder gemaakt om randje 17 in de twee kleuren te borduren. De blaadjes (of engelenvleugeltjes) in de lichtere kleur en de steel in de donkere. Al doende viel het “ingewikkelde” heel erg mee.

 

Het tweede randje van deze week bestond uit een rij kruissteekjes met eronder allemaal stiksteekjes. Heerlijk priegelen.

Natuurlijk heb ik aan de Morris-lap verder gewerkt en dat vind ik echt heel erg leuk om te doen. Het patroon in onduidelijk qua kleuraanduidingen en dan wordt het heel goed bezinnen welke kleur waar moet komen. Het spiegelen went gelukkig, want ik kan op een of andere manier de gekopiëerde pagina niet op mijn computer spiegelbeeldig afdrukken (misschien is die mogelijkheid wel op mijn computer aanwezig, maar kan ik het niet vinden). De bloemen zijn heel mooi geworden, vind ik zelf.

Randjes, Peer en Morris-lapje.

Er zijn vandaag weer twee randjes toegevoegd. Ik hoop wel dat de randjes wat ingewikkelder worden, want dit borduren is wat saai. Niet het resultaat is saai, maar het doen. Ik kan het wel gemakkelijk naast de andere projecten doen, dat is een voordeel.

In deze zevende week mochten we een randje met twee kleuren doen. De nieuwe kleuren zijn nog bij vrienden in Somerset, Engeland. We hebben niet gehoord dat de overstroming hun huis ook heeft bereikt. Wateroverlast is vreselijk, helemaal als het water eenvoudig niet weg gepompt kan worden, omdat ze niet weten waar het heen moet…

De peer heeft even moeten wachten, omdat ik me heel erg bezig heb gehouden met het William Morris lapje. Het begint al wat te worden.

De omtrek van de peer is gelijk aan de vorige peer, maar ik ga het anders invullen. Wel in dezelfde stijl, dus met vogeltjes, maar op een andere manier. Ik zie vanzelf wel hoe het allemaal gaat lopen. Het blijft zo ook voor mij een verrassing wat het gaat worden.

Zou ik een effen achterkant tegen de twee peren aan naaien zodat ik twee peren heb? Ik denk toch, dat ik de twee aan elkaar wil maken, want een lege achterkant is niet echt mooi.

Veertien randjes.

De patronen van de twee nieuwe randjes heb ik zaterdag gedownload en ben onmiddellijk begonnen te borduren. Tussendoor hebben we wel naar de Olympische winterspelen gekeken, omdat we wisten dat de Nederlanders moesten schaatsen op de vijf kilometer. Helaas kunnen we geen Nederlandse televisie ontvangen en zijn we aangewezen op wat Frankrijk uitzendt. Helaas is dat niet het schaatsen. Ja, ze lieten de eerste paar ritten zien, want daar deed een Fransman in mee, maar de – voor ons- belangrijkste ritten werd genegeerd. We konden via de de Volkskrant op de Iphone direct lezen dat Sven Kramer het snelst heeft gereden. Later lazen we, dat nummer twee en drie op de vijfduizend ook Nederlanders zijn geworden. FANTASTISCH!

’s Avonds heb ik de twee randjes verder  geborduurd.

De breedte is slechts twaalf centimeer, dat laat de liniaal zien.

De week is goed besteed met het borduren van de” Aardbeien-dieven” van William Morris. Er werd maar de helft als patroon gegeven, dus moest ik zelf alles gaan spiegelen, wat heel goed opletten en desalniettemin “uithalen en opnieuw beginnen” betekent!

Ik zie het plaatje al een beetje op de lap verschijnen, maar ik kan er ook een poezenkop in zien en dat is wel iets anders dan bladeren, bloemen en aardbeien met twee vogels. Er moet nog heel wat gebeuren voor het echt duidelijk wordt…

Drie projecten…

Vorige week had ik de randjes, die ik achter liep, bij gebeend en kon ik rustig iets nieuws verzinnen. Ik kreeg via een vriendin de mogelijkheid om een boek van William Morris in te kijken en zag daarin de prachtigste kussens en kleden gemaakt. Alles in de tent- en weaverbasketstitch. Erg mooi, want ik hou erg van de Jugendstil en Morris is een voorloper van deze kunstuiting. Laten we nu een antiek voetenbankje bezitten, dat al heel lang op een onzichtbare plek stond te schreeuwen om een nieuw dekkleedje. Ik heb het tevoorschijn gehaald.

Dat leek me dus het perfecte doel om zo’n William Morris borduursel voor te maken. Met veel moeite kreeg ik het dekje tussen het onderstel uit gewurmd met een heleboel groen velours dwarrelende stof. Mijn kleren zaten onder. Het velours is aan het vergaan, denk ik.

Eerst heb ik op gaas geprobeerd te werken met de tentstitch, maar met twee draden was het te dik en eentje draaje dekte niet het witte gaas. Een halve kruissteek met een dubbele draad beviel ook niet, met één draadje was het veel te kaal. Een kruissteek met een dubbele draad was weer te dik. Ik wist het niet meer. Een dag later heb ik linnen genomen en ben daar begonnen met kruissteken te borduren met één draad. Dat beviel me goed. Daar ga ik mee verder. Het linnen is dertien draden per centimeter, dus er komen zes à zeven kruissteken op een centimeter.

Maar de ene kant van de peer is af:

Volgens de beschrijving zou er een ongeborduurde achterkant aangezet kunnen worden, maar dat leek me zo kaal en mijn moeder zei altijd: “Achter wonen ook mensen”, dus ben ik toch maar begonnen om de achterkant te borduren.

In dezelfde stijl als de voorkant, maar met een paar verschillen. Het vogeltje op de achterkant is op een andere plek geplaatst. Ik ga lekker verder met improviseren  en zie wel wat er uit groeit, dat vind ik leuk spannend.

Ondertussen zijn de twee nieuwe randjes geborduurd. De randjes zijn twaalf centimeter lang, dus het geborduurde deel is twaalf centimeter breed (smal dus). Ik heb voor deze twee randjes het tweede kleurtje gebruikt. Het zit al in het hartje van de vorige rand, maar dat zie je nauwelijks.

Ik heb een setje nieuwe blauwe kleuren fijne zijde besteld in Engeland en daar wacht ik op voor ik weer andere kleuren ga gebruiken. Dat duurt tot eind februari, want dan komen onze Engelse vrienden weer terug naar hun huis in Frankrijk en nemen het reeds gearriveerde setje zijde mee. Ik ben een geduldig iemand!

Al schrijvend realiseer ik me dat ik één projectje (de peer) af aan het maken ben, maar ook, dat ik er twee nieuwe bij heb, het voetenbankje en de randjes. Ik had me nog zo voorgenomen om eerst de lopende projecten af te maken voor ik een nieuwe zou beginnen… Ik ben te enthousiast. Dus doe ik drie projecten!