Na de laatste blogjes te hebben bekeken, ontdekte ik, dat ik de kleiwerkstukken, die gebakken en geglazuurd zijn, dus klaar zijn, niet heb laten zien.
Een vrije wandtegel, geboetseerd in wit-grijs bakkende klei. De vormen zijn met de hand gemaakt of door een metalen soort slagroomspuit gedrukt en op een gladde ondergrond “geplakt”.
Het plakken volgens de slib-methode (geleerd in 1972 en opnieuw gedemonstreerd door Mollie Brotherton, de pottenbakster waar ik pottery-class bij volg) gaat als volgt:
Het vormpje wordt aan de achterkant geruwd met een puntig voorwerp. De plek waar het komen moet wordt ook geruwd. De beide geruwde oppervlaktes maak je vochtig met een natte tandenborstel. Je legt de delen op elkaar en druk ze aan. De klei wordt er een beetje uitgeperst en dat haal je weg of werk je weg.
Na het bakken is de tegel geglazuurd en toen weer gebakken.
De heuvel met boom is gevormd door een halve bol, die een weekje onder plastic gedroogd werd. Op de halve bol zijn allerlei vormen geplakt, van plantaardige dingen tot een kikkertje. De boom op de top heeft wortels die tot aan de onderkant van de bol gaan.
De boom was lastig om te maken. Het bladerdak zakte telkens uit omdat de klei te vochtig was. De stam werd ook door dezelfde reden ingedrukt. Ik moest het eerst een week onder plastic laten harden, maar nog niet droog laten worden. Toen bleven de stam en het bladerdak hun vorm behouden. Alle onderdelen zijn met de slipmethode aan elkaar bevestigd.
De Ark van Noach is ook gemaakt van de wit-grijs bakkende klei. In een vorig blogjes heb ik de onderdelen laten zien, maar nog niet de dieren. Van links naar recht zie je een slapende poes, een vogel, een egel, een leeuw, een slang, een giraffe, met een paardje erachter en op de voorplecht een muis.
Het is summier geglazuurd en daarna met matte glansglazuur bedekt. Het lukte me niet om door de luiken ook nog dieren te laten kijken, want ik kon ze niet bevestigen, toen de beide zijkanten aan elkaar zaten. Maar zo is het ook heel mooi gelukt.
De gargoyl, mijn monstertje, kennen jullie al, maar na het bakken heb ik er grove klei over gedaan op de plekken die ik niet zwart wilde laten worden, toen is het ingepakt in kranten, die als een soort doos om hem heen zaten en toen heb ik die doos verder opgevuld met zaagsel. Op een zomeravond werd het hele pakket in een stalen ton geplaatst (met het werk van anderen). Onder de ton werd hout aangestoken en door de vlammen brandde de kranten en het zaagsel. Na afgekoeld te zijn – een week later- kon ik hem uitpellen en schoonmaken . Het zwarte is van de rook.
De vaas heeft ook het rookproces ondergaan. Alleen het bovenste is bedekt met aluminiumfolie en is rood gebleven. De onderkant is door het vuur zwart berookt. Een aparte techniek, maar wel spannend, want je weet niet hoe het werkstuk eruit komt!
